دو گانه ی دولت حق/دولت باطل
بدیهیست که حق و باطل بودن یک دولت و حکومت، تابع روش و منش سردمداران آن حکومت است. اگر والی حکومت فرد معصوم و عادل باشد، مسلما می توان نام این حکومت را اسلامی و حقّه نهاد.
اما اگر والی حکومت، توان اجرای تمام احکام اسلام را نداشته باشد، دیگر نام این حکومت اسلامی نیست. زیرا مقصود ما از «اسلامی» بودن یک حکومت، تضمین اجرای تمام اسلام است؛ و گرنه می بایست به عمده ی حکومتهای مسلمان منطقه هم که حداقل بخشی از احکام اسلام را پیاده میکنند، حکومت اسلامی اطلاق کنیم!
🔸بر اين اساس در روایات ائمه هدی علیهم السلام، تقسیم روشنی برای دولت ها ارائه فرموده اند: دولت حقّ (يا دولت آدم عليه السلام طبق برخي روايات) ؛ و دولت باطل (يا دولت ابليس).
از طرفی واضحست كه تنها حكومت حقّ به معناي واقعي كلمه، حكومت اهل بيت عليهم السلام است.این مطلب در روایات مختلف هم مورد تصریح قرار گرفته، از جمله از امام باقر عليه السلام نقل شده است:
همانا اهل حقّ را دولتی است که چون دررسد، خداوند آن را در دست هر که خواهد، از میان ما اهل بیت، قرار دهد.
پس هر کس آن دولت را درک کرد، همراه ما در قلّه ی رفعت خواهد بود.
«و إن لأهل الحق دولة إذا جاءت ولاها الله لمن يشاء منا أهل البيت فمن أدركها منكم كان عندنا في السنام الأعلى». (غیبت نعمانی، ص ۱۹۵)
روایت اشاره به دولت صاحب الزمان (علیه السلام و عجل الله تعالی فرجه) دارد، و اینکه هنوز زمان آن دولت حق فرا نرسیده است.
✅ هم اکنون می توانیم به اصطلاح منطقی یک قیاس استثنایی تشکیل دهیم:
۱-هر دولت و حکومتی یا حق و الهی است، یا باطل.
۲-حکومت حق، تنها از آن اهل بیت علیهم السلام است.
۳- پس هر حکومتی غیر ایشان، حکومت باطل است.
