گوساله پرستان معاصر
«إِنَّ الَّذينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرين» (الأعراف/152)
در این آیه ی شریفه خداوند وعده ی محکمی می دهد: هر آنکه گوساله ای را علم کند نه تنها مورد خشم خدواند هستند و جزای بدعتشان را در روز قیامت خواهند دید، بلکه در همین دنیا هم به ذلّت خواهند نشست.
گرچه آیه ی مبارکه در مورد بنی اسرائیل وارد شده اما می دانیم که سنّت قرآن روش (ایاک اعنی و اسمعی یا جارة) و بیان حقائق کلیه در ضمن قضایای جزئیه است. بلکه امام باقر علیه السلام در روایتی از این آیه استفاده کلّی نموده اند. در کافی نقل شده امام علیه السلام پس از قرائت این آیه فرمودند:« فلا ترى صاحب بدعة إلا ذليلاً، و[لا] مُفترياً على الله عز و جل و على رسوله (صلی الله علیه وآله) و على أهل بيته (علیهم السلام) إلا ذليلاً».
تجربه های تاریخی نیز همین را نشان می دهد. از ذلّت‌های پی در پی خلفای غاصب (لعنهم الله) در ماجراهای مختلف گرفته تا بنی امیه، بنی عباس، و انواع و اقسام بدعت گذاران.
و این واقعیتی است که حتی در بدعت گذاران معاصر هم می بینیم. گرچه گاهی پرده ی تعصّب به قدری
بر چشم افراد سایه می افکند که به هیچ نحو حاضر نیستند نور حقیقت را دریابند، در این صورت هرچه ذلّت و عار و ننگ هم برایشان حاصل شود باز هم از بدعت خود دست برنخواهند داشت؛ همانگونه که در بدعتهای فعلی شاهد هستیم.
البته وضعیت این گروه را هم خداوند بیان نموده، آنجا که می فرماید:«وَأُشْرِبُوا في قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِم».