امام شناسی معرفتی حدیثی/۶

– امام‌شناسی: کتب کلامی + صفاتی که در روایات + تمام فضایل آن‌ها
– تمام فضائل اهل بیت، در این بحث قرار می‌گیرد، هر چند بخشی از آن‌ها در کتب کلامی نیامده باشد و تحت عنوان خصایص و علایم امام، نگفته باشند. خودشان، خودشان را اینطوری معرفی کردند. فضایل فقط برای منبر و بیان کردن در شب تولد اهل بیت نیست.
– حاضر شدن بر جنازه‌ی مومنین، صفت خاص امام نیست و دیگران هم بر سر جنازه ما می‌ایستند. ولی دانستن این مطلب، در ذهن شیعه معتقد به امامت، تاثیر دارد.
– این هم امام‌شناسی است: امیرالمومنین فرمود: «ما للّه عزّوجلّ آيةٌ هِي أكبرُ مِنّي و لا للّه مِن نبأٍ أعْظَمُ مِنّي.» (خداوند عزّ و جلّ را آيتى بزرگتر از من و «نبأ»ى «عظيم»تر از من نيست.) کافی
– شیعه امامی دارد که پیامبر اولوالعزم، یعنی عیسی، پشت سر او به نماز می‌ایستد.
– اینکه او معز الاولیا و مذل اعدا است و بسیاری چیزهای دیگر که در دعای ندبه آمده است، بخشی از امام زمان شناسی است. تا زمانی که او نیاید، اولیای خداوند عزتمند نمی‌شوند.
– آرامش خون امام حسین به شمشیر امام زمان است. چرا که حدیث است خون امام حسین تا زمان قیام قایم، از جوشش نمی‌افتد.
– در کتب کلامی به هدف بستن دهان سنی‌ها، امامت را مطرح می‌کنند و کامل معرفی نمی‌کنند. در کتب کلامی نمی‌آید که امام صادق فرموده اگر او را درک می‌کردم، تمام عمرم را به او خدمت می‌کردم.
– اهل خلاف، اینقدر پیامبر را لوث کردند که مجبوریم بگیم پیامبر آن‌ها! ولی در روایات ما چهره پیامبر را واقعی و زیبا نشان می‌دهد.