از غالیان کهن تا غالیان معاصر

اگر کسی در زمینه ی روایات مربوط به غلوّ مطالعه کرده باشد به خوبی حسّاسیّت شدید معصومین علیهم السلام را در این زمینه درمی یابد. به جرأت می توان گفت روایات و عکس العمل هایی که از ایشان در مقابل غلات صادر شده به مراتب شدیدتر و فراوان تر از روایات مربوط به افراد کوته اندیش (مقصّره) است.حتی برخی روایات، دروغ پردازان را بدتر از دشمنان ناصبی توصیف میکند. تعداد زیادی از این احادیث در باب نفی الغلو ج 25 بحار ذکر شده است.

شاید مصلحت تراشان معاصر، در آن زمان اینگونه صلاح میدیدند که شیعه ی نوپا و ضعیف را جذب حداکثری نموده و کاری به افراط و تفریط ها نداشته باشند، اما مواجهه ی قاطع امام صادق علیه السلام را چنین گزارش کرده اند:

«به درستی که اگر در مقابل سخن ابو الخطاب (غالی معروف) ساکت باشم، بر خداوند لازم است که گوشم را ناشنوا و چشمم را کور کند…» (رجال کشی، ص 298، ح 531)
و این سخنان تنها در حدّ حرف و شعار نبود، بلکه طرد کامل غلات عملاً روش کلّی اهل بیت علیهم السلام بوده و آنان هیچ جایگاهی در میان اصحاب برجسته نداشتند.
اين خود از مهمترين نشانه هاي مكتبي راستين است كه هيچ به فكر منافع شخصي و مقامات ظاهري خود نيست.

🔸از آن طرف احزاب باطل، پيوسته تلاش دارند ميان مردمان بزرگ جلوه كنند و به قدري خود را در متن دين جاي دهند كه مقابله با آنان، مقابله با اصل دين شمرده شود!
هرچند گاه گاهی سخنانی کلّی و شعار گونه از سوی والیان امور در انتقاد از غلات سیاسی صادر می شود، اما تنها ملاک قضاوت، آن چيزي است كه در مقام عمل اتّفاق مي افتد.