با ظلم نمی شود مجازات کرد!
پس از پیروزی امیر المؤمنین علیه السلام در جنگ جمل و بازگشتشان به کوفه، منبر رفته و خطبه ای بیان نمودند. در قسمتی از این خطبه چنین آمده است:
🔷 «به درستی که مردانی از شما از یاری من فروگذاری کردند، و من بر آنان نکوهش و عیب می گیرم. پس از آنان کناره جوئید و آنچه خوش ندارند به آنان بگویید تا پشیمان شوند یا مورد رضایت قرار گیرند»
در این هنگام یکی از سپاهیان امیر المؤمنین علیه السلام، مالک بن حبیب، برخاست و گفت:
به خدا سوگند که کناره گرفتن و بدگویی با این افراد را کم می بینم، به خدا قسم اگر به ما دستور دهی آنان را خواهیم کشت!
امیر مؤمنان علیه السلام در پاسخ فرمود: «ای مالک! از منتهای امر گذشتی و از حد تجاوز کردی و مبالغه کردی!»
وی در پاسخ به این بیت تمثل جست:
لبعض الغشم أبلغ فی الأمور
تنوبک من مهادنة الأعادی
یعنی: به راستی که در مشکلات فرا رویت، مقداری ستم راهگشا تر است تا نرمخویی با دشمنان.
امیر المؤمنین علیه السلم فرمود: «خداوند چنین حکم نفرموده ای مالک! خداوند متعال می فرماید: (النفس بالنفس) [یعنی کشتن فرد تنها در صورتی است که مرتکب قتلی شده باشد] پس دیگر قدری ستم کردن چه معنی دارد؟! و می فرماید: (وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُورا) [قسمت مورد استشهاد: فلا یسرف فی القتل است، یعنی نباید در کشتار زیاده روی نمود]».
منابع: کتاب الصفین نصر بن مزاحم، ص ٤؛ أمالی الشیخ المفید (ره)، ص ١٢٨.
از سوی دیگر، این کلمات بنیانگذار انقلاب را هم ببینید (به ضمیمه فیلم سخنرانی):
«و اما اشتباهی که ما کردیم این بود که به طور انقلابی عمل نکردیم و مهلت دادیم به این قشرهای فاسد، و دولت انقلابی و ارتش انقلابی و پاسداران انقلابی، هیچ یک از اینها عمل انقلابی نکردند و انقلابی نبودند. اگر ما از اول که رژیم فاسد را شکستیم و این سد بسیار فاسد را خراب کردیم، به طور انقلابی عمل کرده بودیم، قلم تمام مطبوعات را شکسته بودیم و تمام مجلات فاسد و مطبوعات فاسد را تعطیل کرده بودیم، و رؤسای آنها را به محاکمه کشیده بودیم و حزبهای فاسد را ممنوع اعلام کرده بودیم، و رؤسای آنها را به سزا خودشان رسانده بودیم، و چوبههای دار را در میدانهای بزرگ برپا کرده بودیم و مفسدین و فاسدین را درو کرده بودیم، این زحمتها پیش نمیآمد».
صحیفه، 9/ 282
